Bak yine hüzünlendim kara kaplı defterime yine içimi döküyorum bugün senden ayrıldım tam 5 yıl geçti ama seni hala seviyorum yanlış anlama senin güzelliğine
aşık değilim senin gizemli kişiliğine aşığım bak yine odamdayım ve senin adına anlam veremediğim sözler yazıyorum karanlığa bakıp dalıyorum hissediyorum vücüdumun
acı cektiğini bedenim sınırlarını zorluyor yokluğunda bana anlam katan senmisin yoksa sen benim diğer yüzümmüsün derin bir nefes alıyorum geçmişe yolculuk yapıyorum
Peki neden..!! bende bilmiyorum sadece yazmak istiyorum karanlık bir odada yalnız kalemim defterim ve anılarım.. sigaramdan her nefes çektiğimde biraz daha gömülüyorum
karanlığa hayat bir savaş biliyorum ve bu savas büyük bedeller ödetiyor insana lanet olsun artık hissetmiyorum kalbimi ne yapsam renkli yaşayamıyorum hayattan zevk almıyorum
senide kaybettim artık karanlığın içinden bana yol göstermiyorsun offf tek tesellim boş sayfalar ve karanlık beklide bana anlam katan budur…!!
*zerrelerim dans ediyor lanetin müziğinde ve bunalıyor vücudum bu ölüm kokusundan..
meleklerimi çağırıyorum..binlerce var olmayan,ama aslında bütün varlığıyla karşımda duran melekleri..
bugünüm haykırıyor,lanet ediyor dünüme ve son kez söküp attığım her şey için bağırıyorum sonsuzluğa,niye die..
niye sadece bir hiçim!üşüyor ve kan kokuyor bedenim..
kefenime kanlar akıyor,akan kan değil aslında,kırmızı günahlar!..
soğuk yine daha baskın çıkıyor,bastırıyor sıcağı.
bedenim soğuktan kaskatı kesiliyor,ruhumu hissediyorum.
ilk kez bana ihanet ediyor bu gece.varoluşsal bir düzen için buruşturup bir kenara fırlatıyor hislerimi.
*
ölüm kadar masum ve saf nevar hayatta ?
ölümü bekleriz doğduğumuz günden beri o an
geldiğinde avazımız çıktığı kadar susarız sonrada
sessiz bi çığlık herkes geri döner sen karanlığınla
başbaşa kalırsın toprağın altında ....
*
"never will you live, never will you love"
sevgiyi bir kenera atma fakat onu her zaman tehdit et
çünkü o bir sahtekardır....
*
kara matemin laneti
*
Kaç Vücut Daha Lazım Unutmama?
*
koca sehirde bir basınayımm....yha ölüm kurtaracak beniii...
ydaaa senn!!!her defasında ucurmun kenarında buluyorum kndimiii...
intihar mı amacım,yoksa kayboluş mu?kurtulmak mı
istiorumm,yok olmak mı?acıyan bir tarafım yok artık
benmm..acılar bileeee dost olmus bana...körelmiş ruhumm...
haz duyamıorm sevgden yada nefrettenn...bos kaldı içimm..
hc br duygyla savas veremiormmmmm...yerim yokkk...
dar geliorr hayatt...içimdeee penceleştmmmm bir ruhummm
ve kaybolmak isteyen bir bedenim var artık benimmm....
*Ev kedisi kılıgındaki asi ve yırtıcı kisilik.
*
Melekler Ağlar mı ki?
*
Keşke demekten hep nefret ettim ben! Bu hayat denen
boşlukta her keşke dediğimde bir parçam daha koptu sanki...
Bazen düşünüyorum da acaba kaç yanlışım kaç doğrumu götürüyor?
Yoksa yitik doğrularla mı yaşıyorum? Yitik hayaller peşinde miyim?
Kendi yalanlarında kaybolan insanların,timsah gözyaşları
parçalıyor içimi! Onların göz yaşlarında boğuluyorum. Bir
mum gibi eriyorum, acılarımın karşısında... Ölmeden mezara
gömülüyorum sanki,yüzümdeki o sahte maskenin kirlerden
arınmasını bekleyen bir zavallı gibiyim! Kaybedenlerden olmak
istemiyorum ama içimden bir his o yolda olduğumu söylüyor.
Her gece acılarım ve ardında getirdiği göz yaşları süslüyor yatağımı.
Bir ses çağırıyor beni, kutsal bir kiliseye doğru yol alıyorum sanki…
Kim olduğunu bilmediğim biri var karşımda,kulağıma eğilip ürpertici
bir sesle,kanatlarımın takılma zamanı geldiğini söylüyor.
Ben de ona’’ Tutamadığım göz yaşlarım mısın yoksa içimi
eriten acılarım mısın?’’ diye soruyorum ve gözlerime bakıp’’
Sen kaybedenlerdensin çünkü ben senin ölüm meleğinim’’ diyor.
Ürperiyorum, içimde tarifi olmayan bir acı beliriyor ve daha
fazla kelimeleri süsleyemiyorum,sessizce lanetlenmiş ruhumu
ona teslim ediyorum. Belki de bu benim için mutlu bir son
oluyor ve ölüm meleğim beni sonsuza dek bu hayattan çekip alıyor.
*
Çalıntı hayatıma Çalıntı bir ruh...Yok olup giden ışığıma
bir yanlızlık istiyorum...Çünkü sonunda yine karanlık da
yanlız kalmakdan korkuyorum...
Ptsi Ekim 27, 2008 10:05 pm tarafından 
Konu: emo türü yasılar 2 
